Rajendraprasad Vyas

 જે ધર્મો વિજ્ઞાન ને અવગણે છે.તે ચોક્કસ દિશામાં નથી.તેવા ઓ તમને અંધ શ્રધ્ધાના ખાડામાં નાખી દેશે કા તો દિશા શૂન્ય કરી દેશે.આ પ્રોસેસ ચાલી રહ્યો છે.અરે તમે કે હું ન હતા તે પહેલા થી જગત છે.મનુષ્ય કે જીવો ય ન હતા.વનસ્પતિ ય નહોતી અરે ખાલી પથ્થરો હતા અરે એનાય પહેલા.. આ જ સનાતન સત્ય છે જે ચાલ્યું આવે છે.હજારો લાખોનું ટોળું જોઈ ને અંજાઈ જતા હો તો તમે તમને ખોઈ રહયા છો.જાણે કે કોઈ સમુદ્ર માં તણાઈ રહયા છો. હમેશ પોતાની જાત ને પૂછો તણાઈ તો નથી રહયા ને !!!

 ન બંધાયેલા ફસાયા તો છે જ ને બંધાયેલા ઓ માં!! અરે મૂર્ખ ક્યાં જઈશ તું જીવતે મુએ પણ આ જ પ્રોસેસ ત્યજી ને !! ઉસકે સિવાય જાના કહા? ચારો ઓર જો બંધાયેલા ઓને!! હવે બોલ યે અનજાનો કા જાના ઓર યે સુબહાકા આના!! કિસ કિસ કઈ સુબહા કિસ કિસ કઈ શામ!!

 ઘણા લોકો જ્યારે કામ માં રસ પૂર્વક ખોવાયેલા હોય ત્યારે કઈક ડિસ્ટર્બન્સ આવે તો ક્રોધિત થાય છે.ખીજવાઈ જાય છે.સ્ત્રી રસોઈ કરતી હોય છે ત્યારે તેનું બાળક કકળાટ કરતું હોય ત્યારે જો રડવા નું નહિ જો ચકલી આવી વગેરે બોલતા બોલતા બાળક નું પણ ધ્યાન રાખે છે.દાળ માં મીઠું  ગમે તેમ પધરાવી દેતી નથી.તેથી અહીં તે ગુરુ છે.આ તો સારા કપડાં પહેર્યા હોય ને કાદવ નો છાંટો પડતા જ પ્રવચન બંધ થઈ જાય અને કામ માં ડિસ્ટર્બ થઈ જવાય.જો આમ તમને થતું હોય તો ગીતા ના સહજ કર્મ ને સમજવું જ પડશે!!  ઊડતી માખ્યો માં બેસ તો જરા બેસ્યો તો કાયમી બનજો સદા શિવાનંદ ની ટકોર સ્ત્રી ગુરુ

બહુ સમય વ્યતીત થતા તમને સમજાશે કે કેટલાક કામો તમે કરી શકો છો.વળી તે કામો નો આધાર તમારા દેહ અને શક્તિ મન ઉપર આધારિત છે.વળી આ દેહ ની સ્વસ્થતા નો આધાર પણ પ્રકૃતિ ઉપર પણ છે જ.આ સમય ને કયા રોકી શકાય છે.એટલે ગીતા માં અભ્યાસ અને વૈરાગ્ય બે સૂચવ્યા છે.  મને મળ્યું આ ભ્રમ છે જ મારો થતું કામ તેનું તે રામ જાણે આ મહા શક્તિ નો જેટલો ય આભાર માનો એટલો ઓછો છે.

 જ્ઞાન ધનન મહીં મનુજ ફસાયો.. ધન નું શુ થશે અને આ જ્ઞાન નું શુ થશે ..એ ચિંતા માં મનુષ્ય ફસાય છે. ધનવાન ને તેની ધન ની ચિંતા થાય છે જ્ઞાનવાન ને તેના જ્ઞાન ની!!  વાસ્તવ માં તો જેનું છે તેનું છે.ક્યાંથી આવ્યું હતું? શુ તું લઈ ને આવ્યો હતો?  તેન ત્યકતેન ભૂંજીથા ...અરે મૂર્ખ આ દેહ જ પ્રતિ ક્ષણ બદલાઈ રહ્યો છે!!  જે દેહ અને મન પણ તેના જ છે.લેટ હિમ દુ નાવ ...  

 જ્યારે પણ આત્મા ને જાણવા કોશિશ કરીએ છીએ ત્યારે આ બે ને કેવી રીતે સમજવા!! કારણ કે આ સમજી શકાય છે સમજાવી શકાતું નથી !! આમ બે ને સમજવા !! પ્રાર્થના  સ્થિતિ માં તો પોતે બાદ કરતાં રહેલા પરમાત્મા ને ભજતો હોય છે.અર્થાત અધુરો છે.માટેજ ધ્યાન નું મહત્વ છે!! બે પક્ષી ની વાત છે ને ઉપનિષદ માં!!!